05.07.2016 wtorek

Dziś wstałam o 7:20 – dosyć późno jak na dzień roboczy. Mimo tego- gdyby nie korek – byłabym w pracy o 9. Od kilku miesięcy w zasadzie nie używam rano budzika i wstaję wystarczająco wcześnie, żeby najpóźniej na godzinę 9 być w biurze. Budzika używam tylko w tych dniach, kiedy jestem umówiona na konkretną godzinę.

Plan zadań na dziś wykonany w 80%.A tu urlop za chwilę, a tematy nie chcą się zamykać.

 Miałam dziś rozmowę roczną z moimi pracownikami. Z pracy jednej osoby nie jestem zadowolona – to była pierwsza nasza rozmowa. Miałam dziś wrażenie, że z zupełnie inną osobą rozmawiałam zatrudniając tę osobę a dziś. Wiedziałam, że prywatnie przechodzi trudny okres i dlatego nie miałam dziś przygotowanego wypowiedzenia. Nie może jednak być tak, że nie wykonuje swoim obowiązków od kilku miesięcy. Jeśli aż tak trudny jest to okres to powinna iść na L4. Tylko że L4 na chorobę zwaną „życie” się nie dostanie. I nie zawsze jesteśmy w stanie samodzielnie poradzić sobie z daną sytuacją bez  wsparcia psychologa. Ja jestem zwolenniczką korzystania z tego wsparcia, bo sama kilka razy przekonałam się jak zwodniczy bywa ludzki umysł.

Po pracy musiałam odwiedzić centrum handlowe, bo jednym ze sklepów zamówiłam sobie sukienkę w moim rozmiarze i musiałam ją przymierzyć. Sukienkę kupiłam -  typowa na lato w kolorach żółtym/zielonym/niebieskim. Taka odskocznia od czarnego. Przy okazji odwiedziłam 2 inne sieciówki i kupiłam 3 bluzki na lato.

Mąż z wyjazdu jest zadowolony – łódka jest ok; ludzie też.

Ja pomału muszę myśleć o wyjeździe i tym co chcę spakować.

Miałam nadzieję, że jak będę sama w domu to dużo prac domowych nadrobię. Jednak wygląda na to, że tak się nie stanie. Trudno – będzie musiało poczekać do powrotu z urlopu.

W pracy też pewnie kilka tematów zostanie na „po urlopie”.